آی سی شبکه
مدارهای مجتمع (ICs) سنگ اصلی الکترونیک مدرن هستند. آنها قلب و مغز اکثر مدارها هستند. آنها «تراشه‌های» کوچک سیاه رنگی هستند که تقریباً روی هر برد مداری پیدا می‌کنید. مگر اینکه شما یک جادوگر دیوانه و آنالوگ الکترونیک باشید، احتمالاً در هر پروژه الکترونیکی که می‌سازید حداقل یک آی‌سی خواهید داشت، بنابراین درک آنها از درون و بیرون بسیار مهم است.
آی سی مجموعه ای از اجزای الکترونیکی است - مقاومت ها، ترانزیستورها، خازن ها و غیره - که همه در یک تراشه کوچک قرار می گیرند و برای رسیدن به یک هدف مشترک به هم متصل می شوند. آنها انواع مختلفی دارند: گیت‌های منطقی تک مدار، آمپرهای عملیاتی، تایمرهای 555، تنظیم‌کننده‌های ولتاژ، کنترل‌کننده‌های موتور، میکروکنترلرها، ریزپردازنده‌ها، FPGAها... این فهرست همچنان ادامه دارد.
'ارزش' واقعی یک آی سی لایه بندی پیچیده ای از ویفرهای نیمه هادی، مس و مواد دیگر است که به هم متصل می شوند و ترانزیستورها، مقاومت ها یا سایر اجزای یک مدار را تشکیل می دهند. به ترکیب برش خورده و شکل گرفته این ویفرها قالب می گویند.
دای آی سی مداری است که در کوچکترین شکل ممکن، بسیار کوچک برای لحیم کاری یا اتصال به آن است. برای سهولت در اتصال به آی سی، قالب را بسته بندی می کنیم. بسته آی سی قالب ظریف و کوچک را به تراشه سیاه رنگی تبدیل می کند که همه ما با آن آشنا هستیم.
بسته های آی سی
این بسته چیزی است که قالب مدار مجتمع را محصور می کند و آن را در دستگاهی پخش می کند که بتوانیم راحت تر به آن متصل شویم. هر اتصال بیرونی روی قالب از طریق یک تکه سیم طلای کوچک به یک پد یا پین روی بسته متصل می شود. پین ها ترمینال های نقره ای و اکسترود کننده روی آی سی هستند که به قسمت های دیگر مدار متصل می شوند. اینها برای ما بسیار مهم هستند، زیرا آنها چیزی هستند که به بقیه اجزا و سیم های یک مدار متصل می شوند.
علامت گذاری قطبیت و شماره گذاری پین
همه آی سی ها پلاریزه هستند و هر پین هم از نظر مکان و هم از نظر عملکرد منحصر به فرد است. این بدان معنی است که بسته باید راهی برای انتقال پین داشته باشد. اکثر آی سی ها از یک بریدگی یا یک نقطه برای نشان دادن اینکه کدام پایه اولین پایه است استفاده می کنند.