RAM , Flash
فلش مموری و رم هر دو به نحوه ذخیره و استفاده از داده های الکترونیک مدرن ما مرتبط هستند. RAM که مخفف حافظه با دسترسی تصادفی است، حافظه استانداردی است که در اکثر کامپیوترها یافت می شود. اما برای دقیق تر، رایانه های ما معمولاً از چیزی به نام DRAM یا حافظه با دسترسی تصادفی پویا استفاده می کنند. بعداً به جزئیات خواهیم پرداخت. اصول اولیه رم این است که تا زمانی که منبع برق داشته باشد، اطلاعات را در 1 و 0 ذخیره می کند.
بسیاری از لوازم الکترونیکی به حافظه و ذخیره سازی نیاز دارند تا به نحوی که ما می خواهیم کار کنند. مفاهیم اساساً با یکدیگر مرتبط هستند، اما آنها یکسان نیستند. فلش مموری به کامپیوتر حافظه غیر فرار می دهد. این نوع حافظه اغلب به عنوان ذخیره‌سازی شناخته می‌شود، زیرا حافظه بلندمدتی است که پس از اینکه دیگر با برق تامین نشود، از بین نمی‌رود.
انواع رم مانند DRAM در طرف مقابل طیف قرار دارند. آنها به عنوان حافظه فرار شناخته می شوند زیرا کوتاه مدت هستند و برای ذخیره داده ها نیاز به شارژ ثابت دارند. اگر مشخصات یک کامپیوتر را خوانده اید و می گوید 8 گیگابایت حافظه دارد، معمولاً به DRAM اشاره می کند. در همان رایانه، احتمالاً مشخصاتی برای 'ذخیره سازی' وجود خواهد داشت. این احتمالا یک SSD است که برای ذخیره اطلاعات به حافظه فلش متکی است.
فلش مموری
فلش مموری حتی بدون منبع تغذیه نیز کار می کند، به این معنی که می توان از آن در مواردی مانند درایوهای فلش (همچنین به عنوان درایوهای انگشت شست یا USB Stick شناخته می شود) استفاده کرد. اگرچه هنوز از برق استفاده می کند. فلش مموری بارهایی را در گیت های ترانزیستور نگه می دارد که می توان آنها را خواند، نوشت یا پاک کرد. عدم وجود بار با 0 در باینری مطابقت دارد، در حالی که وجود شارژ با 1 مطابقت دارد.
اگر تجربه قبلی با فناوری رایانه و حافظه نداشته باشید ممکن است درک این موضوع دشوار باشد. مهمترین بخش این است که فلش مموری برای ذخیره داده ها به منبع ثابت برق نیاز ندارد، زیرا به این گیت های ترانزیستوری متکی است.