تراشه TTL
در سال 1963، Sylvania به عنوان Sylvania Universal High-Level Logic (SUHL) اولین مدارهای منطقی ترانزیستور-ترانزیستور را معرفی کرد. مفهوم TTL برای دستیابی به سرعت بالا و اتلاف توان کم ایجاد شد که امکان بهینه سازی طراحی را فراهم می کند. به خانواده منطق دیجیتال تعلق دارد و با ترانزیستورها، مقاومت ها و دیودهای دوقطبی طراحی شده است. به طور گسترده در کاربردهای مختلف مانند دستگاه های الکترونیکی، سیستم های کنترل کامپیوتری، سیستم های کنترل صنعتی، طراحی و ساخت مدارهای مجتمع و بسیاری موارد دیگر استفاده می شود. در این مقاله توضیح مختصری از ساختار داخلی و عملکرد یک مدار منطقی ترانزیستور ترانزیستور با تابع گیت NAND 2 ورودی ارائه می شود.
منطق ترانزیستور ترانزیستور یا TTL چیست؟
منطق ترانزیستور ترانزیستور (TTL) یک مدار مجتمع است که با استفاده از ترانزیستورهای دوقطبی یک تابع منطقی برای ارائه یک تابع سوئیچینگ انجام می دهد. مهمترین ویژگی دستگاه TTL این است که ورودی های گیت در صورت عدم اتصال منطقی بالا (1) خواهند بود.
این فناوری برای طراحی و ساخت تراشه های یکپارچه استفاده می شود که حاوی گیت های منطقی و ترانزیستورهای دوقطبی، مقاومت ها و دیودها هستند. این مشکل بارگذاری خازنی و مشکلات سرعت را که در DTL به وجود آمده است حل می کند زیرا به جای دیود از ترانزیستور استفاده می شود. رد نویز بهتر و ویژگی های بارگذاری خازنی عالی را فراهم می کند. 10 ثانیه تاخیر انتشار و 10 میلی وات اتلاف توان دارد. مدار با امیترهای متعدد با ورودی های متعدد طراحی شده است. خانواده های منطقی مختلفی در مدارهای TTL وجود دارد.
مدار منطقی ترانزیستور چگونه کار می کند؟
برای درک عملکرد منطق ترانزیستور (TTL)، نمودار مدار دروازه منطقی استاندارد TTL را در نظر بگیرید، که تابع دروازه NAND مثبت را همانطور که در شکل زیر نشان داده شده است، اجرا می کند. این مدار منطقی استاندارد TTL در برخی شرایط به مدار منطق دیود ترانزیستور (DTL) مربوط می شود.