میکروسوئیچ
میکروسوئیچ ها نوعی کلید برای قطع و وصل مدارهای الکتریکی هستند که کاربردهای زیادی به خصوص در تابلوهای کنترل دارند. این تجهیزات با ساختار ساده خود می تواند نقش بسیار مهمی در سیستم های کنترلی و مدارهای کنترلی داشته باشد. میکروسوئیچ در واقع کلیدی است که در صورت فشار دادن، جابجایی یا فعال شدن فیزیکی کار می کند. روشن و خاموش شدن جریان الکتریکی در مدار را کنترل می کند. این قسمت یک لیمیت سوئیچ کوچک است که در مدارهای الکتریکی استفاده می شود و همچنین به عنوان کلید محدود مکانیکی یا کلید مینیاتوری سریع آزاد شناخته می شود. معمولاً مکانیزم فنر به سرعت بخشیدن به عملکرد میکرو سوئیچ و در صورت کوچکترین ضربه یا تحریک شاسی، عمل مکانیکی لازم برای تغییر وضعیت کنتاکت ها انجام می شود. ولتاژ و جریان عملیاتی و همچنین طراحی بازو (شاسی) میکرو سوئیچ ها بسته به کاربرد متفاوت خواهد بود. ساختار داخلی میکروسوئیچ ها دقیقاً مشابه ساختار دکمه دوبل است. آنها معمولا یک کنتاکت NO (معمولا باز) و یک کنتاکت NC (معمولا بسته) دارند.
میکروسوئیچ ها مبتنی بر تماس هستند، اما اجزای مشابه مانند سوئیچ های مجاورتی القایی یا خازنی یا حسگرهای فتوالکتریک می توانند همان عملکرد میکروسوئیچ ها را بدون تماس فیزیکی انجام دهند. البته میکروسوئیچ ها نسبت به سنسورهای غیر تماسی قادر به تحمل جریان های بالاتر و تنش های مکانیکی سنگین تری هستند.
به طور کلی، یک میکرو سوئیچ از چهار جزء اصلی زیر تشکیل شده است:
1- اهرمی که هدف به آن برخورد می کند. هر میکرو سوئیچ دارای یک شاسی است که هنگامی که یک جسم یا به عبارت دیگر هدف با این شاسی برخورد می کند، کنتاکت ها حالت خود را تغییر می دهند.
2- محرک قسمتی است که به اهرم متصل می شود و حرکت خطی، عمودی یا چرخشی اهرم را به تغییر موقعیت کنتاکت ها تبدیل می کند.
3- بدنه کلید شامل کنتاکت ها و وضعیت آن توسط اپراتور کنترل می شود.
4- ترمینال های برقی که به کنتاکت های کلید متصل می شوند و سیم ها را از طریق پیچ های ترمینال به کلید متصل می کنند.